L’è un sôffi ad vent
L’è un sôffi ad venti
ch’u m cóica e u m’acumpagna
e l’è una bæva ad mær
ch’ la m fà sdindlé sla bærca,
ch’ la m porta zirandlun
in zirca d’un qualcosa
ch’a n sò gnenca quèl ch’ l’è.
S’u s ferma e’ vent
e e’ mær e’ dventa léss,
u m tòcca ristæ a lè
duvè ch’a sò
e… a n sò invéll !
È un soffio di vento
È un soffio di vento
che mi sospinge e m’accompagna
ed è una bava di mare
che mi fa dondolare sulla barca,
che mi porta a vagare
in cerca di un qualcosa
che non so nemmeno cosa debba essere.
Se si fermerà il vento
ed il mare diventerà liscio,
mi toccherà restare lì
dove sono
e… non sono da nessuna parte !!